Kanayan yaradır, hayatınızda sizi sürekli üzen bir durum. Kalbinizin bir yerine öyle oturmuştur ki, onunla ilgili uzak yakın, iyi kötü ne duysanız fark etmez göğüs kafesiniz bu acıya dayanır mı diye nefes almaya korkarsınız. Ülkemizde kanayan yara Filistin olmuştur genel anlamda inanan inanmayan birçok kesimde. Tabi günümüzde hala açık yara olarak durmasından öte gelen bir durum diye gözüküyor bu. Tarihin sayfalarına gömülünce yaraya tampon basıyoruz bekletmeden. Anlık duygulardan biri gibi oluyor bir an acı bir söz bir türkü bizi geçmişe götürüyor sonrası, sonrası yok derin bir sessizlik.
Çeçenler var, gözleri ile dünyayı görebilen bir avuç insan için. Onlar için bu yara şelale gibi oluk, oluk kan akıyor hala. Sitemler, nefretler, gözyaşları geri getirmeye yetmiyor ölen bedenleri. Biz ülkemizde çoluk çocuk kadın erkek genç yaşlı durmadan öldürülmelerine göz yumuyoruz. İçimiz yanmıyor, zenginliği olmayan bir devlete. Öyle ya kapitalizmin gözyaşını bile satın aldığı bir halde içimizin yandığını nasıl söyleyebiliriz. Yerin altında değerli bir şey varsa ağlayın yoksa ne gerek var gözleriniz kurumasın ağlamaktan.
Ülkemize sığınan Çeçenler yol yordam bilmeyen bir insan gibi kendisine en ufak bir iyilik yapanı amcası veya babası yerine koyuyor. Devlet yardım ediyor kamplara alıyor devlet onlara elini açtı aman şöyle yaptı böyle yaptı diyenler gitsin İstanbul’da ki kampları gezsin devlet orda ne yapıyor görsün! Sığınmacı olarak geldiğinizde aslına bakarsanız devlet sizi koruma altına alır. Dünyanın her yerinde bu böyledir. Çünkü siz şiddet yanlısı bir yerden kaçıyorsunuz ve şiddetten kurtulmak için başka bir ülkeye talepte bulunuyorsunuz. Ne yazık ki ülkemizde Çeçenler için sığınma yeri olan Türkiye, Karacaahmet’te son buluyor.
İHH(İnsan Hak ve Hürriyet İnsani Yardım Vakfı) başkanı Türkiye’ye bir çeçen tim gönderileceği yönünde açıklama yaptı. Çeçenistan fahri konsolosluğu da buna cevaben “biz korkmuyorsak kendileri de korkmasın dediler.” Gerçekten de dedikleri çok doğru Çeçenistan’dan gelen timlerden Türkiye’de yaşayan Çeçenler(Ki yaşamak denirse ona) korkmuyorsa bizde korkmamalıyız. İHH’de bu açıklamayı ne maksatla yaptı bilmiyorum ama ülkemizdeki ölen Çeçenleri hatırlattı bana ülkemize her yıl binlerce çeçen sığınmacı geliyor. Ya açlıktan ölüyorlar ya erzak almaya giderken belediyenin çöp kamyonu çarpıyor sahipsizce yerde yatıyor. (Hatırlarsanız bir çocuk dağıtılan 500 gram eti almaya gitmişti dönüşte çöp kamyonun altında kaldı. Mazlum Der sahip çıkmasa uzun bir süre küçücük beden öylece yerde yatacaktı) Ya da Çeçen-Rus savaşının gazisisinizdir Türkiye’ye bir umut geliyorsunuz ve gerçekten döneminizin en iyi komutanlarından birisiniz birden bir Rus ajanlar geliyor sizi sokak ortasından infaz ediyor. (Ülkemizin istihbaratı nasıl bir haldeyse başı açık geliyor Rus madam başı kapalı diğer gün ülkesine dönüyor biz beş gün sonra farkına varıyoruz) Dedim ya ülkemize geliyorlar bir umut ama sonu hep aynı, ölüm. Aslında bir nevi ölmeye geliyorlar ülkemize çünkü ülkemiz Çeçenlerin mezarlığı olmaya aday. Hepsi de faali meçhul kalıyor. En sonuncusunu hatırlayın Medet Ünlü’yü, bakanlığa 2 km ötede infaz ediliyor. Bakanlık, Çeçen bakanlığı değil yahu Türkiye’ye Cumhuriyeti’nin bakanlığı. Sonra öldürenler ellerini kollarını sallayarak çıkıp gidiyorlar. Bir çeçen ölmüş kime ne? Sen ülkende Çeçenleri öldürenlere izin ver sonra bize karşı infaz timi gönderiliyor densin. Bu ne perhiz bu ne lahana turşusu? Medet Ünlü’yü kim öldürdü diye önce kendine sor anlarsın infaz timleri kimmiş neymiş neciymiş?
Şimdilerde Medet abimizin dostları ülkemizdeki tüm azınlıklar gibi adalet arıyor. Adalet yerini bulsun istiyor başkaları ölmesin diyor barış olsun kardeşlik olsun istiyor. Cumartesi anneleri gibi onlarda failleri meçhule kalmasın bulunsun istiyor. Çocuklar babasız büyümesin istiyor. Ben diyorum ki: Gelin bir imza da siz atın dostlukları sağlamlaştıralım. Bu halk, ağlatan kafeler çalmasın halaylarda en başı çeksin…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder